Foto's Huizen Kroniek

Kroniek van het jaar 1950

Het polygoon jaaroverzicht


Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 3 januari 1950.   Raadslid Adrianus van de Ven vraagt of er al met de P.T.T. is onderhandeld over het aanleggen van telefoons in de buitenwijken (waaronder Zijtaart). De burgemeester vindt dit meer een taak van de buitenwijken zelf. Ook vraagt Van de Ven om bij gladheid ook de wegen in de buitenparochies met zand te bestrooien.

Mededeling van Antoon Vissers op 17 december 2014   In een katholiek gezin gold, dat een kraamvrouw de eerste 10 dagen onrein was. Ze mocht in die 10 dagen niet buiten komen of naar de winkel gaan en al helemaal niet in de kerk komen. Na deze periode werd ze uitgenodigd de 'kerkgang' doen, zodat ze weer rein zou worden. Ze moest achter in de kerk blijven staan, totdat de pastoor haar op kwam halen. De vrouw moest met een hand zijn stola vasthouden en liepen samen naar het Maria altaar waar ze haar gebed moest doen.

Verteld door Antoon Vissers op 20 februari 2009.   Antoon Vissers: Ik zat in de derde klas waar meester Piet Raaijmakers de scepter zwaaide. Meester Raaijmakers stond voor mij en moest van hem de uitkomst van een eenvoudige som geven. Ik was niet sterk in het rekenen en daarom gaf ik een fout antwoord. Een ferme tik was zijn reactie. Omdat ik dit niet verwachtte viel ik de bank uit tegen het ijzeren gedeelte van een schoolbank. Resultaat was een gat in mijn hoofd. Meester Raaijmakers schrok hier zo van dat hij direct met mij naar hoofdmeester van Eert ging om de verbanddoos te halen, maar omdat de wond te groot was moest hij met me naar de zusters waar beter materiaal was. Daarop gingen we naar ons huis waar hij aan mijn moeder zijn verontschuldiging aanbood. De andere dag was mijn oog geheel dicht gevallen omdat alles was opgezwollen. Het lidteken net boven mijn wenkbruwen is nog steeds te zien. Je ziet wel het onderwijs in Zijtaart was best wel eens gevaarlijk.

BHIC, toegang 185, inv. nr. 515, C.A.V. Zijtaart.   Op 17 januari 1950 schreef zaakvoerder Johannes Reijbroek een brief aan de inspecteur van de CHV te Veghel:

Bij het lossen had onze voerman het ongeluk een bus kleurcarboleum om te stoten, welke geheel leeg liep. Dus 10 liter verlies. Gaarne zal ik van U vernemen, of dit verlies geheel op rekening van de voerman dient te komen. Hij is wel bereid het te betalen. de voerman doet zeer goed werk. Het verlies is dus geheel per ongeluk ontstaan.

Bericht van Martien van Asseldonk.   Het was eertijds gebruikelijk dat vrouwen vóór de kerk even het weiland inliepen en daar hurkten voor een plasje voor ze naar de mis gingen. Hoe lang dat gebruik bestaan heeft, weet ik niet. Op een gegeven moment raakte het in onbruik door de opkomst van de onderbroek met dichte bodem (zo stel ik me tenminste voor). Rond 1950 bestond het gebruik nog. Antoon Vissers (geboren in 1941) vertelde dat hij hun buurvrouw, de vrouw van Marinus van den Akker, soms in de wei zag hurken en dat er dan - tot enige verbazing van klein Antoontje - een natte plek achterbleef. Zie ook kroniek 1931.

Staatscourant, 2 maart 1950   Opgeheven: A. van de Nieuwenhuizen, bakker, Zijtaart 71, Veghel, arrondisment rechtbank 's Hertogenbosch, 22 februari 1950.

Verteld door Piet van de Tillaart (Hoeve Corsica) op 28 juni 2007.   Christ van de Ven was een broer van Driekske van de Ven. Hij had twee ongetrouwde dochters en twee ongetrouwde zonen. Zijn zoon Jan (geboren op 28 mei 1921) stierf jong aan de TB (op 27 februari 1950) en de andere zoon Gerard (geboren op 9 april 1917), werd in hetzelfde jaar gek en is toen naar Vught gebracht.

Herinneringen van Piet Raaijmakers d.d. 27 februari 2007; gesprek met Myrjam van Hoof - van Eerd d.d. 27 februari 2007.   De klassen van de jongensschool werden in de winter warm gestookt met kolenkachels. Als meester Frans van Eerd en meester Piet Raaijmakers over de klinkerweg van Veghel kwamen gefietst, dan warmden ze zich eerst even op aan de kachel. Piet Raaijmakers: “Meester van Eert stond een keer met zijn rug naar de kachel en toen vatte z´n boks vlam.”

Als ze op ouderbezoek gingen, kregen ze van november tot mei vaak vlees mee van de ouders. Frans van Eerd zei wel eens gekscherend tegen de jongens: “Denk er om dat de worst lang genoeg is, de worst moet twee keer om mijn buik gedraaid kunnen worden.” Ze kregen zo vaak vlees dat ze het niet op konden eten, al aten ze drie keer per dag koteletten. In die tijd waren er nog geen diepvriezen en de vrouw van Piet Raaijmakers maakte het vlees in met wekflessen. Miryam dochter van meester van Eerd herinnerde zich dat ze thuis vaak spek aten. "Dat vond ik toch zo lekker." Maar zo rond 1958 was het wel gedaan met vlees meegeven.

Een keer ging Piet op huisbezoek en hij kreeg een flink stuk worst. “Nou ga ik zeker over,”  zei de jongen, een leerling van Piet. “Nou ge er over begint, zullen we er maar meteen werk van maken,” zei Piet. “Gè blijft zitten, want ge hebt het hele jaar niks uitgevoerd.” De vader was er mee eens. “Als hij niks gedaan heeft, dan laat hem maar zitten.”

Op een keer had een van de jongens uit de klas van Piet Raaijmakers een kat in de sloot geduwd en hij hield de kat met een riek onder water. Meester van Eert stuurde de jongen door naar Piet die de jongen een paar patsen gaf, zoals Piet dat noemt. Piet ging naar de ouders toe. De moeder wilde niks zeggen en had zich teruggetrokken in de kamer ernaast. De vader steunde de meester en dreigde zijn zoon bij de politie aan te gaan geven. “Gè blijft van mèn jong af,” riep moeder toen
vanuit de andere kamer. ‘s Avonds kwam de vader vlees naar Piet brengen en ze hebben er samen nog een goeie borrel op gevat.

In de tijd dat Piet Raaijmakers les gaf op Zijtaart zijn veel gezinnen geëmigreerd. “Een gezin vertrok met 23 kinderen. Die woonden tegenover waar nou de Sligro zit. En een ander gezin
vertrok met 18 kinderen. We zeiden tegen elkaar. Dit moet niet zo lang zo doorgaan. Dadelijk raken we de hele school nog kwijt.”

Verteld door Ant Vervoort op 14 juni 2007.   Ant Vervoort vertelt: "Op vrijdagmiddag ging ons buurvrouw tante Mien van Asseldonk altijd bij haar zus tante Jaan werken en dan ging ons moeder, Berta van der Bruggen, vaak met oma van Asseldonk (Dien Kerkhof) buurten. Die was blij met wat buurt. Bij Van Asseldonk hadden in die tijd alleen de oudste dochters een poffer op, dat waren Nel en Mie. Ik heb zelf nooit een poffer gedragen. Ons moeder ging er ook vaak mee erwten peulen en zo. Die heeft ook nog veel sokken gestopt voor Gerarda van Erp (in 1945 getrouwd met Piet van Asseldonk)."

Verteld door Annie van Asseldonk - van den hurk op 25 september 2007.   Annie: "Ik ging rond met het kindsheidsboekje om te collecteren. Ik kwam bij Marinus van Asseldonk. Marinus zat lekker warm bij de kachel. Toen zei zijn vrouw Trui zo heel nippig: "Mies, verrekkeling, sloapte?" Wij schrokken daar van.

Ik ging met Annie Timmers ook rond met het Antoniusboekje om te collecteren. Ik Boerdonk zei een zuster: "Luste een glaaske drinken en ene kuukske?" Wij zeiden heel beleefd: "Nee, dat hoeft niet." Zo hadden wij dat geleerd. Maar verdorie de trommel ging dicht. dat was niet de bedoeling! De zuster ging even naar achter en toen hebben we toch maar even de trommel open gemaakt.

Bij Graard van Eert woonde in 1950 Gerard Otto uit Oostenrijk. Hij kwam ons elke dag aanroepen voor de kerk. Dat was een heel goei jong."

Verteld door Piet van de Tillaart (Hoeve Corsica) op 28 juni 2007.   Piet: "Driek Vogels was de eerste in Zijtaart die in aanmerking kwam voor een AOW uitkering. Maar Driek zei: “Dat hoef ik niet. Dat heb ik niet nodig.” En Driek had het ook niet nodig. Hij had drie boerderijen. Hij heeft zich ingekocht in het klooster."

Gesprek met Miet Reijbroek op 27 december 2010.  

“Ik had vriendschap zat, maar ik was er niet op uit. Ik kwam overal op Zijtaart, ik was zelatrice voor de Paters van de Heilige Geest, daar was pater Tijs Tijssen bij. Ik ben ook nog de omgang gedaan voor de pastoor, samen met jullie tante Mien van Asseldonk. Maar toen haalden we toch geen eieren meer op, dat was toen veranderd in geld. Dan vroegen mensen mij wel eens: “Trouwde gè nie?” Dan zei ik: “Als ’t zo moet zijn, dan kunt ’t wel, en anders moet ’t zo zijn.”

k heb nog het langst verkering gehad met Bertus Brans, ongeveer een jaar. Bertus zei tegen mij: “Ons moeder vind het goed.”. Ik ben nog een keer met Bertus mee geweest op zijn brommer naar een nicht van hem in Eindhoven.

Ik denk nou achteraf dat het zo heeft moeten zijn. Tante (Martina de Leest) is 31 jaar bij ons in huis geweest. Die heeft altijd voor ons gezorgd na het overlijden van ons moeder (in 1933). Tante was daar heel duidelijk in, die wilde beslist geen man. Die woonde eerst bij grootmoeder in de straat en die is toen bij ons gekomen. Als ik eerder getrouwd was, dan had tante naar een verzorgingstehuis gemoeten, nou heb ik iets voor haar terug kunnen doen, voor haar kunnen zorgen. Het heeft zo moeten zijn, zodat tante een thuis had.” Miet trouwde in 1968.

'Zijtaart', 42; Doc. GAvB.   Geëmigreerd in 1950:
- Een zoon van H. van de Boom, nog jong
- Op 16 mei 1950 Antoon Vervoort, gehuwd met Truus Rooijakkers, vertrok naar Canada. Ook zijn broer Harry emigreerde naar Canada.
- Een dochter van M. Hoevenaars
- 13 juni 1950 Martinus van de Wetering met gezin op 4 kinderen na
- Mies van de Zanden en gezin uit Zondveld

Doc. GAvB.   20 februari 1950: 'Een biduur van 9-10 uur (40 bidurengebed).'

Notitie van
Gerard van Boxmeer uit 1976: 'Zo ging het vroeger, 40 dagen vasten, 's morgens 1 boterham, 's middags zoveel eten als men wou. 's avonds goed half genoeg. In de vasten nooit naar de meid, alleen op halfvasten zondag.'

Collectie Antoon Vissers   Piet van de Tillaart keerde op 20 februari 1950 terug uit Nederlands Indië.

Jubileumboek 90 jaar fanfare, 19.   In 1950 hield de eigen toneelclub van de fanfare op te staan en ging op in een gezamenlijke toneelvereniging van fanfare Jonge Boerenstand en de jongere leden van de Boerinnenbond.

Interview met zuster Theodosia van Asseldonk door Martien van Asseldonk op 4 november 2004.   Wanneer mocht je voor de eerste keer weer uit het klooster?
Ja, toen we voort aspiranten waren. Toen had je de kleine gelofte gedaan. Bezoek ontvangen hebben we altijd wel gemogen. Maar dat werd toen gezegd, om de drie maanden of zo, nou, en meer kreeg je dan ook geen bezoek. En toen mocht je dan voort naar huis, toen ons vader en moeder bediend werden of zo, hè, dat heb ik toen nog meegemaakt. Ons vader daar heb ik niks van gezien. En ons moeder (overleden in 1958), toen was ik net thuis, en toen is ons moeder ook meteen gestorven. Want toen was ik in de Klokkenberg, toen hebben ze mij nog gehaald, want toen zou ons moeder bediend worden, maar dat was ze al toen ik thuis kwam. Ze konden niet zo lang wachten. Ons vader (
Theodorus van Asseldonk) is gestorven (in 1950), toen was ik in Uchelen. Toen mochten we nog niet naar huis. Toen kwam Jan Steenbakkers op de fiets van Zijtaart naar Uchelen vertellen dat ons vader dood was. Ja, dat vergeet ik eigenlijk nooit meer. Want ons vader was ook niet ziek geweest, hè. Heeft ie 's avonds schijnbaar een beroerte gehad en die is 's morgens dan gestorven. Toen ben ik ook niet op de begrafenis geweest, want dat mocht toen nog niet.


Kasboekjes van de rijvereniging in bezit van Cor Coppens.  

De rijvereniging huurde in 1950 en de daarop volgende jaren een oefenterrein van Hannes Habraken (in de jaren daarvoor werd een terrein gehuurd van Adrianus Oppers.)

De rijvereniging ging in 1950 op concours naar (o.a.): Nijnsel (16 april), Erp (7 mei), Best (18 mei), Nistelrode (18 juni), Veghel (1 juli), Lieshout (16 juli), Dinther (6 augustus), en op 18 oktober was er een ruiterfeest in Eerde. Op 19 september hield de rijvereniging een feestavond bij Piet van de Hurk.

Doc. GAvB.   Na de Tweede Wereldoorlog kwam er geleidelijk een einde aan het gebruik om de Brabantse poffer te dragen. Aantekening van Gerard van Boxmeer van 16 juli 1950: 'Moeder (Trien van de Ven) witte muts afgezet, hoed opgezet.'

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 12 mei 1950.  

De gemeenteraad bespreekt het voorstel om de gemeente te laten bijdragen aan de N.V. Waterleidingmaatschappij “Oost-Brabant’ in de kosten van de uitbreiding van de waterleiding te Mariaheide, Zijtaart en Zondveld, Ham en Havelt, onder invoering van een baatbelasting op de betrokken plaatsen. B&W stellen voor de brandputten helemaal door de gemeente te laten betalen, en de rest half door de gemeente en half door de de belanghebbenden.

Adrianus van de Ven wil een commissie de zaak laten onderzoeken. De kosten zijn voor Zijtaart en Zondveld veel hoger dan voor Mariaheide, Ham en Havelt. Bovendien is Zijtaart nog maar voor een deel in het plan betrokken. Christ van de Ven is het er mee eens en wil de kosten voor allen gelijkstellen. Graard van Boxmeer vraagt om het aantal waterputten zo hoog mogelijk op te voeren om de andere kosten, dus ook de baatbelasting zoveel mogelijk te drukken. De burgemeester zegt dat die putten erg duur zijn, en dat het benodigde aantal door deskundigen is vastgesteld. De burgemeester heeft geen bezwaar tegen het instellen van een comissie. Hij zegt dat wanneer Zijtaart alleen in het plan was opgenomen, dat de kosten dan aanmerkelijk lager geweest zouden zijn, dan wanneer ook Zondveld zal worden aangesloten. Christ van de Ven zegt nogmaals een gelijke verdeling van lasten te willen. De burgemeester zegt dat de aansluitingskosten vanaf de hoofdleiding ongeveer f 6 per meter bedragen. Christ van de Ven voelt niets voor een comissie, de verantwoording is groot. Hij wil de zaak een maand opgeschort zien. De burgemeester waarschuwt Adriaan van de Ven dat de commissie ook de consequenties moet aanvaarden. Onrendabele stukken, zoals Zondveld hebben wel grote invloed op de kosten.

Het voorstel om op te schorten krijgt onvoldoende stemmen, ook het voorstel voor een commissie krijgt geen steun. Het voorstel van Christ van de Ven, ondersteund door Graard van Boxmeer om de de plannen van B&W samen te voegen tot één plan wordt aangenomen.

Veghelse Courant, 1 april 1950; BHIC toegang 7714 inv.nr. 5818: collectie De Visser.

      Katholiek Thuisfront. Deze maand landden weer veilig en behouden in ons reigersnest vijf door de tropenzon gebruinde kerels. Op de diverse ouderlijke feestjes werd natuurlijk door onze jongens met de pet rondgegaan voor het Katholiek Thuisfront en het succes was daverend. Door Ben van de Ven werd bij elkaar getrommeld f 23,--, door Albert Oppers f 17,25, door Toontje Schrevers f 13,--, door Theo van de Tillaart f 11,60 en door Harry van Sleeuwen f 10,--. Tezamen dus het voor het schone bedrag van f74,95. Namens het Katholieke Thuisfront jongens van harte bedankt en zij wenst jullie nog een schone toekomst in het Reigersnest of elders.

Ben van de Ven


Albert Oppers


Toon Schevers


Theo van de Tillaart


Harry van Sleeuwen


 
Feestgids 25-jarig bestaan Jong Nederland, 1970.   Op 3 april 1950 werd Jan van de Ven, die toen al enkele jaren leider was, vaandrig bij Jong Nederland.

Veghelse Courant, 8 april 1950; BHIC toegang 7714 inv.nr. 5818: collectie De Visser.   Zijtaart. Op de jongstleden gehouden vergadering van de werktuigencooperatie alhier werd besloten om een aardappelstomer aan te kopen en een silo-mal voor het maken van aardappelsilo’s.

Veghelse Courant, 15 april 1950; BHIC toegang 7714 inv.nr. 5818: collectie De Visser.   Op tweede paasdag vierde ons jongensgilde haar eerste lustrum. Na de Heilige Mis die door de aalmoezenier werd opgedragen werd bij de vlaggenmast geopend en daarna gemeenschappelijk ontbijt. In de namiddag had in tegenwoordigheid van de districtaalmoezenier Klessens de plechtige inzegening plaats van de nieuwe Gildehal “ons Reigersnest”. Om 4 uur kwamen ouders en genodigde bijeen en werd door de jongens een toneelstuk opgevoerd. Ondanks het slechte weer was er een massale opkomst en ging ieder zeer voldaan huiswaarts.

Collectie Antoon Vissers   Op 26 mei 1950 keerden weer drie Zijtaartse jongemannen terug uitNederlands Indië.

Cor van de Ven


Bert van den Hurk


Cor Kremers


Feestgids 25-jarig bestaan Jong Nederland, 1970.   In 1950 hadden de leden van Jong Nederland een tocht naar Berg en Dal. Op 7 juni 1950 kreeg Jong Nederland toestemming om voortaan in de bossen van De Bulten te gaan spelen. De hier afgebeelde vergunning heeft verschillende keren opgevouwen in de broekzak van Jan van de Ven gezeten, die de brief op aanvraag moest kunnen tonen.

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 12 mei 1950.  

De gemeenteraad bespreekt het voorstel om door de gemeente zes normaal-woningen te bouwen. Christ van de Ven heeft B&W schriftelijk gevraagd om 2 of 3 van deze woningen in Zijtaart te bouwen. Van de Ven licht toe dat de buitenparochies lang genoeg op een paar woningen hebben gewacht. Jonge boeren, die noodgedwongen naar de fabriek moeten gaan werken, zijn er erg op tegen om daarbij ook nog in Veghel in de woningbouw te gaan wonen. Zij moeten in hun eigen parochie kunnen blijven wonen, waar zij bij hun woning een stukje grond hebben, dat zij in hun vrije tijd kunnen bewerken. De gemeente heeft in Zijtaart nog een mooi stukje grond liggen, dat goed geschikt is voor het bouwen van 2 of 3 woningen.

Raadslid Koolman zegt dat hij er op tegen is dat er in de buitenparochies woningen worden gebouwd, zolang in Veghel het woningtekort zo groot is en zolang daar nog zoveel onverantwoorde samenwoningen zijn, wat beter samenhokken kan worden genoemd. Adriaan van de Ven zegt dat de woningen in Zijtaart al zo lang op het programma hebben gestaan. De burgemeester zei destijds dat er in 1949 en 1950 nog geen kans voor bestond, maar dat in 1951 in elk geval daar ook woningen kunnen worden gebouwd. Van Boxtel en van Zutpven steunen Christ van de Ven, Van Horen is er op tegen. De burgemeester begrijpt eigenlijk niet goed, hoe raadslid Christ van de Ven er toe komt om dit voorstel te doen, omdat Van de Ven onlangs nog aan de burgemeester heeft gevraagd om dat stukje grond te Zijtaart aan Jan Dortmans te verkopen. De kosten van verspreide woningen is voor de gemeente veel te hoog. Bovendien zouden er in Zijtaart landarbeiderswoningen passen. In Vorstenbosch zijn nieuwe woningen gebouwd die hoofdzakelijk bewoond worden door mensen uit andere plaatsen die in Veghel werken. Op den duur willen deze toch allemaal in Veghel wonen, kort bij hun werk. Als de jongens uit de boerenstand enkele jaren op de fabriek hebben gewerkt, is de kans groot, dat zij de lust verliezen om buiten hun arbeidstijd op de fabriek nog een stuk land te bewerken. Belanghebbenden kunnen beter zelf bouwen in de buitenparochies. Ter zijner tijd zal het gemeentebestuur daar graag toestemming voor geven. De gemeente probeert bij Gedeputeerde Staten toestemming voor het bouwen van meer woningen te krijgen. Dit jaar komt er niets beschikbaar, tenzij misschien in de vrije sector, maar daarvan is de huurprijs voor Zijtaart veel te hoog. De noodtoestand in Veghel is nu nog te hoog en als Zijtaart zijn zin krijgt komen Mariaheide en Eerde ook.

Christ van de Ven zegt dat hij nadat hij het voorstel over de verkoop van deze grond aan Jan Dortmans te Zijtaart had gedaan, er niets meer van gehoord had. Als die grond verkocht wordt, komt er maar één woning, hij wil er graag drie hebben. De woningnood in Veghel is groot, maar Zijtaart hoort toch ook bij Veghel, daar is de nood toch ook hoog. Dat kleine werken duurder zijn, daarvan is hij niet overtuigd. Men behoeft er ook niet bang voor te zijn, dat de woningen in Zijtaart gauw leeg zullen komen staan, en de huur zal er beter betaald worden dan waar ook. De burgemeester zegt geen medewerking te kunnen verlenen. Van de Ven betoogt verder dat er ook in Zijtaart ernstige gevallen zijn. Burgemeester zegt dat het bouwen volgend jaar vermoedelijk vrij komt. Men kan dan vermoedelijk bouwen met een premieregeling. Van de Ven vraagt of Jan Dortmans dan mag bouwen, er komt dan tenminste ééing bij in Zijtaart. De burgemeester zal overwegen die grond aan Dortmans te verkopen en toestemming tot bouwen te geven. Christ van de Ven neemt hierna zijn voorstel terug.

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 3 juni 1950.  

B&W stelt de gemeenteraad voor om gemeentegrond in Zijtaart te verkopen aan Jan Dortmans. Een commissie bestaande uit de drie Zijtaartse gemeenteraadsleden hebben deze grond op f 2,50 per vierkante meter getaxeerd, tot 40 meter diep, daarachter op f 0,50. B&W vinden deze prijs te hoog. Christ van de Ven vindt het niet te hoog voor een bouwterrein in ‘het centrum’ van Zijtaart. Van de Ven stelt voor om er twee woningen te bouwen. Het pakhuis zou achter de woning moeten worden gebouwd, niet naast de woning langs de straat.

Adrianus van de Ven is ook tegen het verkopen van het hele perceel aan Dortmans. Tussen het verenigingsgebouw en de nieuwe woning zou een toegangsweg tot het pakhuis kunnen komen. Raadslid Bongaerts vindt dat een pakhuis met kunstmest en dergelijke in het midden van Zijtaart niet thuis hoort. De burgemeester is het eens met het verkopen van de helft van het perceel en vindt de prijs aan de hoge kant; f 1,50 is genoeg. Men moet de prijs van bouwgrond niet onnodig opdrijven, want de gemeente moet die soms ook aankopen of onteigenen. Christ van de Ven betoogt dat de grond daar f 2,50 per vierkante meter waard is.

Graard van Boxmeer zegt dat bij de schatting al rekening is gehouden met de nieuwe verkeersweg Veghel-Zijtaart-Lieshout, met eventuele busverbindingen en dergelijke. De burgemeester vindt dat men geen wissels moet trekken op de toekomst. Christ van de Ven vindt f 2,50 niet te hoog. Wanneer Dortmans niet bouwt, dan moet de gemeente er maar bouwen. Het voorstel van de Ven om voor f 2,50 te verkopen wordt verworpen met 4 tegen 11 stemmen. Zonder hoofdelijke stemming wordt besloten om voor f 1,50 te verkopen.

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 3 juni 1950.   Het raadslid Graard van Boxmeer verzoekt het aanplakbord aan de kerk te Zijtaart op zijn oude plaats terug te zetten. Waar het nu staat heeft het weinig waarde. Ook vraagt hij om het zwemmen in wateren langs de openbare weg (het kanaal) zoveel mogelijk tegen te gaan. Ten slotte wijst hij er op dat op veel plaatsen de fietspaden door karren en wagens worden vernield.

De burgemeester antwoordt dat het verplaatsen van het aanplakbord nader zal worden bekeken. Op het zwemmen in wateren langs openbare wegen wordt door de politie steeds toezicht gehouden. Tegen het rijden van karren en wagens over fietspaden kunnen geen maatregelen worden getroffen, wanneer er geen enkele afscheiding is tussen de rijweg en het rijwielpad. Het beste is om een greppel langs het fietspad te graven.

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 18 augustus 1950.  

De raadsleden Adrianus van de Ven en Christ van de Ven informeren in de gemeenteraad naar de grondverkoop aan Jan Dortmans te Zijtaart. De burgemeester antwoordt dat de grondverkoop aan Dortmans te Zijtaart is vertraagd, omdat Dortmans later nog gevraagd heeft de volle diepte van het perceel te mogen kopen. B&W hebben nu gevraagd of Dortmans accoord gaat met de helft van het perceel, dat niet aan het verenigingsgebouw grenst. Hierop werd nog geen antwoord ontvangen.

Adrianus van de Ven adviseert in de gemeenteraad om het gruis vroeger in het jaar op de rijwielpaden aan te brengen. De burgemeester zegt dat het inderdaad gewenst is om zo spoedig mogelijk gruis op de fietspaden te brengen. De aflevering van gruis heeft men echter niet altijd in de hand. Daarom worden nu maatregelen genomen om gruis te kopen en op te slaan aan de fabriek, dan kan naar behoefte worden afgehaald.

Veghelse Courant, 9 september 1950; BHIC toegang 7714 inv.nr. 5818: collectie De Visser.     Op 10, 11 en 12 September wordt in ons dorp de jaarlijkse kermis gehouden. Als attracties zullen behalve de bekende danstent van Paashuis nog aanwezig zijn een draaimolen, schiettent, enz. Bij goed weer zal Zijtaart evenals vorige jaren, ongetwijfeld weer druk bezocht worden.

Veghelse Courant, 23 september 1950; BHIC toegang 7714 inv.nr. 5818: collectie De Visser.   Op zondag 17 september jongstleden vierde ons Jongens-Gilde het feest van hun patroon Sint-Lambertus. Om half 9 werd de heilige Mis met algemene heilige Communie opgedragen door de Aalmoezenier, tot intentie van het Jongens-Gilde. Na de heilige Mis had de opening bij de vlaggenmast plaats. Daarna gezamenlijk ontbijt in de Gilde-hal. Na de middag werden wederom 5 jongens door plechtige installatie opgenomen in het Jongens-Gilde. Met een plechtig Lof en processie werd deze feestelijke dag besloten.

Veghelse Courant, 23 september 1950; BHIC toegang 7714 inv.nr. 5818: collectie De Visser.   Op zondag 24 september aanstaande zal ons Jongens-Gilde een vriendschappelijke wedstrijd spelen tegen het Jongens-Gilde uit Stiphout. Wij wensen onze Gilde broeders veel succes en hopen dat zij de puntjes mee naar ´het Reigersnest´ brengen.

Veghelse Courant, 23 september 1950; BHIC toegang 7714 inv.nr. 5818: collectie De Visser.   Bij voldoende belangstelling zal in onze parochie door Zuster Lebens een moedercursus worden gegeven voor vrouwen en meisjes verloofden. Opgave kan geschieden tot aanstaande Zondag 24 september bij alle bestuursleden van het Wit-Gele Kruis.

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 13 oktober 1950.  

B&W stellen de gemeenteraad voor om het nood-electriciteitsnet in een gedeelte van Zijtaart te vervangen en het electrisch net uit te bereiden. Raadslid Christ van de Ven zegt dat hij dit voorstel van B&W niet verwacht had. Enige inwoners van Zijtaart hebben bij B&W een verzoek ingediend om de vernieuwing van het noodnet in Zijtaart op dezelfde wijze te behandelen als de electriciteits-voorziening in de overige buitenwijken. Hij meent dat de gemeente een groot voordeel heeft gehad bij het noodnet te Zijtaart. Wanneer er in alle buitenwijken een noodnet was geweest, dan zou de uitbreiding thans maar de helft gekost hebben. Hij had verwacht dat B&W wel met het verzoek accoord zouden gaan. De burgemeester zegt dat dat toch ook de bedoeling is. “Dan is het goed,” zegt Christ van de Ven.

Graard van Boxmeer kan zich er slechts mee verenigen dat het noodnet te Zijtaart afzonderlijk behandeld wordt. Van Zutven zegt dat het voor Zijtaart ongunstiger wordt als het plan gecoördineerd wordt. Adrianus van de Ven gelooft dat Christ van de Ven zich vergist, en dat dezelfde behandeling als andere buitenwijken anders kan uitvallen dan hij denkt. Christ van de Ven zegt dat Zijtaart heeft gevraagd om 25 % bijdrage van de gemeente. De mensen in Zijtaart hebben ieder al 300 gulden betaald, het zou toch niet billijk zijn, dat zij nu nog evenveel belasting betalen. De burgemeester zegt dat het er over gaat of de inwoners van Zijtaart, die op het noodnet zijn aangesloten, 25 % van de kosten van de gemeente terugkrijgen, of zoveel meer of minder als door de overige buitenwijken door de gemeente zal worden gedragen. Dan kan pas vastgesteld worden als het electrisch net in diverse buitenwijken geïnstalleerd is. Eventueel kan het verzoek van Zijtaart nog worden ingetrokken. De raad besluit het noodnet in Zijtaart te vervangen tegelijk en op dezelfde wijze als de uitbreiding van het net in andere delen van de gemeente.

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 13 oktober 1950.  

Adrianus van de Ven verzoekt in de gemeenteraad om langs het thans in orde gebracht rijwielpad te Zijtaart palen te plaatsen. Nu het pad is opgeknapt en een spoedige vernieuwing van de weg niet te verwachten is, is het nog goed de moeite waard om palen aan te brengen. De burgemeester antwoordt dat het college van B&W daarover zal praten.

Christ van de Ven vraagt in dezelfde raadsvergadering hoe het zit met de verkoop van het bouwterrein in Zijtaart aan Jan Dortmans en met de bebouwing daarvan. De burgemeester antwoordt dat van Dortmans nog geen antwoord is ontvangen. Verwacht wordt dat volgend jaar extra woningbouw in de particuliere sector zal worden toegestaan. Als Dortmans zijn plan tijdig indient, dan zal hij volgend jaar wel mogen bouwen.

Foto's: Cor en Ciska Coppens.   1949-1951 b.jpg (151380 bytes)1949-1951 a.jpg (241083 bytes)1949-1951 Tangeran a.jpg (264135 bytes)1949-1951 Tjillifan.jpg (249930 bytes)1949-1951 Tjiandoer.jpg (250946 bytes)





Jan (van Christ) van de Ven was van 3 augustus 1949 tot 25 november 1950 als militair in Nederlands Indië. Op de eerste (linkse) foto zit hij te kaarten met zijn vrienden; van links naar rechts: Jan van de Ven, Jacques Driessen uit Melderslo, iemand uit Deurne en een soldaat uit een dorpje bij Deurne. De derde foto is gemaakt in Tangeran, de vierde in Tjilifan en de rechtse foto in Tjandoer. 

Collectie Antoon Vissers   Jan van de Ven was in 1949 naar Nederlands Indië vertrokken en keerde op 25 novemeber 1950 weer terug.

Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 6 december 1950.

 

Graard van Boxmeer vraagt in de raadsvergadering om een lamp te plaatsen bij het begin van de weg naar Zijtaart. Adrianus van de Ven zegt dat hij in de vorige raadsvergadering al toezegging heeft gekregen, dat langs het rijwielpad van de Zijtaartseweg palen zouden worden geplaatst. Het is echter nog niet gebeurd. Het plaatsen van een lamp zij het begin van de Zijtaartseweg vindt hij niet zo noodzakelijk, als er maar twee witte palen worden geplaatst, zoals vroeger. Christ van de Ven vindt het beter om naast het rijwielpad langs de Zijtaartseweg geen palen te plaatsen, omdat dit gevaarlijk zal zijn voor het verkeer. De burgemeester zegt dat hij zal proberen een bevredigende oplossing te vinden. De palen kunnen bij slecht weer door de gemeente-arbeiders worden klaar gemaakt.

BHIC, toegang nr. 7714, collectie de Visser, Veghelse Courant d.d. 30 maart 1957.   Op 13 december 1950 vertrok Pater Arnoldus Vervoort naar zijn missiegebied Dakwa in de Belgische Congo.

 
Inv. nr. 1104, notulen van de gemeenteraad, d.d. 21 december 1950.  

Zonder beraadslaging besluit de gemeenteraad tot onderhandse verkoop van een bouwterrein te Zijtaart aan Jan Dortmans, overeenkomstig het voorstel van B&W.

De gemeenteraad beslist positief op het verzoek van de aangeslotenen aan het nood-electriciteitsnet te Zijtaart om een bijdrage van 25 % in de kosten van vernieuwing van dit net. Hetzelfde geldt voor één noodaansluiting op De Biezen.

Adrianus van de Ven merkt op dat de begrotigingswijziging welke op de verharding van de weg Veghel-Lieshout betrekking heeft, bijna helemaal onderaan ligt. De burgemeester antwoordt dat hij die wijziging wel bovenop zal leggen.

Adrianus van de Ven vraagt om in 1951 van gemeentewege een woning te bouwen op het nog vrijblijvende bouwterrein te Zijtaart. De burgemeester zal dit nader bekijken, indien het terrein niet wordt verkocht

Christ van de Ven vraagt om in de kom van Zijtaart een maal per week het vuil te doen ophalen. Een paar uur in de week zal al voldoende zijn. De mensen gooien het nu allemaal in de sloot. De burgemeester antwoordt dat dit in de vergadering van het college van B&W zal worden besproken.

Documentatie Antoon Vissers   Piet kremers keerde op 30 december 1950 als laatste soldaat uit Zijtaart terug uit Nederlands Indië.

Daarmee kwam ook een einde aan het werk van het Katholiek Thuisfront dat hun pakketjes zond. Het Katholiek Thuisfront bestond eigenlijk maar uit één persoon, Cor de Visser.


Bouwstijlen - Thema's - Groei - Organisaties - Veldnamen
Afkortingen - Toelichting verenigingen - Toelichting Huizen - Toelichting Kroniek - Downloads